بی هیچ...

 و ان روز تمام دهکده را به خاک جارو زدم که مبادا رده پای آمدنش سراغم را

گرفته باشد...   فریاد ها را به باد رها کردم که صدایش را به پیچش خود غرق

کند و هجاجی کند به قامت الف"آمدن"...       دیگری چشم را به آفتاب خیره

کردم که همه جا را چون تاریکی سایه ببینم و نبینم کسی را که حضور به

دیدنش، میلرزاندم...      پاهایم را به قلاب نرفتن به سلابه کشیدم تا به جای

خود درجا بزند تا قدم به قدم، قدمی نمانده باشد...      اما...    به بازویی و

ریسمانی و فریادی بند شدم وقتی دلی منتظر داشتم؟؟؟

به خاک ریختمش، به سلابه کشیدمش ولی چه سود که دیگر مال من نبود...

او آمد و دل تپید و با او رفت...     من ماندم و هجای تنهایی به سمفونی بی

کسی!!! دل ، صاحبش را او دید و من تمام مدت غریبه ای بیش برای

                                                                بی کسی اش نبودم...



نظرات شما عزیزان:

محمد-ک
ساعت21:40---24 بهمن 1392
ایول خشکله
پاسخ:مچکرم.اما تابلو چون خسته ای قشنگ نخوندیا


گیتاریست تنها
ساعت11:59---11 بهمن 1392
به باغ رفتم دمی به گل نظاره کردم ...چو غنچه پیراهن ز غم پاره کردم...روا نباشد اگر ز من کناره جوییی...که من از بهر تو از جهان کناره کردم...
پاسخ:به سه چیز هرگز تکیه نکن غرور دروغ عشق انسان با غرور می تازد با دروغ می بازد و با عشق می میرد


نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







تاريخ : پنج شنبه 10 بهمن 1392 | 18:31 | نویسنده : دختر باران |
.: Weblog Themes By BlackSkin :.